Kort og smått

For ei tid tilbake fann eg fram kortutstyret mitt og bestemte meg for å fylle opp det tomme kortlageret. Eg har ikkje lenger den samme iveren etter å pusle med papir som eg hadde tidlegare, og scrappinga har eg lagt på hylla. Men sidan eg har ein del utstyr, papir og pynt er det jo for gale å ikkje bruke det til noko, og å gå på butikken og kjøpe kort er liksom ikkje heilt meg. Men heretter blir nok kortproduksjonen litt sånn plukk, klipp og lim etter innfallsmetoden, men det ligg fortsatt litt omtanke i eit heimelaga kort sjølv om det ikkje er så forseggjort, eller kva? Her ser du resultatet etter at utstyret hadde stått framme eit par dagar. Det burde dekke behovet for nokre månader fram i tid!

PS: om du også likar yogi-te så dreg du kanskje kjensel på det brunmønstrete papiret/kartongen på korta på det øverste biletet. Eg har nemleg brukt innsida på te-øskja fordi den har så fint mønster. Gjenbruk!

Advertisements

Snart jul!

Her går det i kortskriving, gåveinnpakking og andre koselige førjulsaktivitetar. Riktignok i roleg, på-ingen-måte-stressa, tempo. Det er mange nok som stressar om ikkje eg også skal gjere det! Gavene er så og seie i boks, huset småpynta, «fredagsvasken» tek vi onsdag, og då må vi få oss eit juletre. Har bakt littevetta, men vi ventar ikkje besøk i jula og kjem til å tilbringe mykje tid hos andre, så då er det ikkje noko poeng i å fylle opp alle kakeboksane. Men det er jo litt kos å ha litt å knaske på i førjulsdagane…Som det ikkje er så mange igjen av. God jul alle sammen!

Eit par nye ølbrikkekort. Enkle og små kort som er greie når ein skal gje vekk ei gåve og ikkje har behov for å skrive ei heil avhandling…

Og eit litt større kort til ei anna anledning. Litt trist i fargane kanskje, men det hender jo at eg treng eit kort i den meir alvorlige sjangeren også.

God helg til deg som kikkar innom!

Klippeklippeklippe

Det går litt tregt her på bloggen om dagen. For det første blir det produsert lite, og for det andre så er eg visst ikkje så kjapp til å overføre bilder frå kamera til datamaskin om dagen. Uansett; her kjem nokre kort eg lagde mens det fortsatt var sommar. Det øverste lagde eg då eg var hos ein kollega som har cuttle bug til å stanse ut figurar og alfabet. Eg er ein god snyltar!

Det skal ikkje alltid så mykje til…ein merkelapp, litt garn, nokre pynteduppedittar og eit stempeltrykk. Dymoapparatet er kjekt å ha for å «knipe» merkelappar med gratulerer på.

Endå mindre dilldall; sjølve kortpapiret hadde motiv med hjerter og linjer. Stempla på ein søt fugl (takk B!), limte på eit kontrastpapir, tre knappar og gratulasjonstekst.

Søte søstra

I mai vart minstesøstra konfirmert, og som i fjor lagde eg album i gåve. Med mange fine bilder å velge mellom var det berre kos å scrappe 40 sider med denne jenta som motiv. Eg likar å gjere sidene enkle, men likevel ikkje for simple. Og i forsøk på å vere ein bevisst forbrukar valde eg å ta utgangspunkt i materiale eg allereie hadde, og ikkje gå bananas på nettbutikkar som sel all verdens fristelsar til scrapbooketusiastar. Dette gjorde kanskje albumet litt rotete og uharmonisk, men eg synest ikkje det gjer noko om ikkje alt matchar og ser superfancy ut.

Når ein rotar i gamle papirfoto og samanliknar kvaliteten med dagens digitale bilder, er det lett å glede seg over dei teknologiske framstega vi har vore vitne til dei siste åra…

Fine fjes??? Frå Londonferien i fjor. Mykje moro!

Kort av ølbrikker!

Dette er ein ide mamma gav meg. Ho hadde nemleg fått i hende eit par store bunkar med ubrukte ølbrikker som ho syntest var for gode til å kaste. Pappen var jo så solid og god! Men dekoren gjorde dei lite brukbare sånn som dei var, så det måtte kreative tiltak til. Litt papirrestar, band, ferdige stempeltrykk, knappar og lim – og vips hadde eg ein god bunke små kort! Små kort er anvendelege til så mykje, for det er ikkje alltid eg har så mykje på hjertet når eg treng eit kort.

Og treng eg seie at dette er ein finfin måte å bruke opp små papirrestar på? Sånt kan vi like!

Sistemann ut

Då var minstesøstra konfirmert, scrapbookalbumet overlevert og talen fullført uten at eg fekk sammenbrudd. Konfirmanten var fornøgd med dagen, og det trur eg dei fleste gjestane var også. Er det eit teikn på at eg har blitt voksen når eg har begynt å sette stor pris på familietreff?